گچ و گچبری امروزه در ساختمان

گچ ، امروزه به عنوان پوشش دیوار گچ سیمان خارجی استفاده می شود. این ماده معمولاً ترکیبی از شن ، سیمان پرتلند ، آهک و آب است ، اما ممکن است از ترکیبی اختصاصی از مواد افزودنی از جمله الیاف و اکریلیک های مصنوعی تشکیل شده باشد که قدرت و انعطاف پذیری را اضافه می کنند. گچ ترکیبی امروزی می تواند به عنوان یک لایه پایه و یک لایه پایان استفاده شود ، که در مقایسه با کاربرد سنتی گچ سه لایه ، نازک تر و سریعتر اجرا می شود.

افزایش مقاومت گچبری در برابر ترک خوردگی

مانند هر ماده بر پایه سیمان ، گچ باید برای مقاومت در برابر ترک خوردگی حرکت تقویت شود. توری مشبک پلاستیکی یا سیمی ، که با میخ یا پیچ به قاب سازه متصل شده است ، در لایه پایه تعبیه شده است تا باعث ایجاد سفتی در گچ شود.

یکی از روش هایی که برای کمک به پنهان کردن ترکهای سطحی کوچکتر که ممکن است ظاهر شود ، استفاده می شود استفاده از یکی از انواع مواد آکریلیک از قبل مخلوط شده است. پوشش های اکریلیک انعطاف پذیر توانایی کشش و عبور از روی ترک ها را دارند ، باعث بهبود ظاهر و محدود شدن عبور رطوبت از پشت گچ می شوند.

در مواردی که قرار است گچ بر روی سازه ای از قاب های چوبی یا چارچوب های فولادی سبک اجرا شود ، با استفاده از یک آغازگر مبتنی بر سیمان ، یا یک مانع آب و هوایی مقاوم در برابر نفوذ بخار ، در برابر آسیب رطوبت محافظت می شود.

به طور معمول یک کاغذ اشباع شده از آسفالت یا یکی از انواع ورق های ساخته شده بر پایه پلاستیک ، معروف به “پوشش های ساختمانی” یا “پوشش های گچبری”. خصوصیات سد هوا نه تنها باید از قاب بندی در برابر باران و رطوبت محافظت کند ، بلکه در عین حال اجازه عبور آزادانه بخار آب تولید شده در داخل ساختمان را از طریق دیوار می دهد.