مواد تشکیل دهنده گچ و سبک گچبری
گچ ، یا پودر گچ ، یک ماده ساختمانی است که برای پوشش محافظ یا تزئینی دیوارها و سقف ها و برای قالب گیری و ریخته گری عناصر تزئینی استفاده می شود. در انگلیسی “گچ” / پودر معمولاً به معنای ماده ای است که برای فضای داخلی ساختمان استفاده می شود . اصطلاح غیر دقیق دیگری که برای این ماده استفاده می شود ، گچ اغلب برای گچکاری که به نوعی برای تولید تزئینات برجسته کار می شود ، به جای سطوح صاف ، نیز استفاده می شود.
متداول ترین نواع گچ
متداول ترین انواع گچ / پودر عمدتا حاوی گچ ، آهک یا سیمان است ، اما همه آنها به روشی مشابه کار می کنند. گچ به صورت پودر خشک تولید شده و با آب مخلوط می شود و بلافاصله قبل از اینکه روی سطح قرار گیرد ، خمیری سفت اما قابل کار تشکیل می دهد. واکنش با آب از طریق تبلور باعث آزاد شدن گرما می شود و سپس گچ هیدراته سفت می شود.
گچ / پودر را می توان به راحتی با ابزارهای فلزی یا حتی کاغذ سنباده کار کرد و می توان آن را قالب ریزی کرد ، یا در محل یا از قبل مقاطع از قبل ساخته شده را که با چسب در محل قرار می گیرند ، تهیه کرد. گچ / پودر ماده قوی نیست. برای اتمام کار مناسب است ، نه تحمل بار ، و هنگامی که برای تزئینات زیاد استفاده می شود ممکن است به یک چارچوب پشتیبانی مخفی ، معمولاً در فلز نیاز داشته باشد.
اشکال گچ چندین کاربرد دیگر نیز دارد. در پزشکی از گچ های ارتوپدی هنوز هم اغلب برای حمایت از استخوان های شکسته استفاده می شود. در دندانپزشکی از گچ برای ایجاد برداشت های دندانی استفاده می شود. انواع مختلفی از مدل ها و قالب ها با گچ ساخته می شوند. در هنر ، گچ آهک ماتریس سنتی نقاشی دیواری است. رنگدانه ها به یک لایه رویی و نازک از گچ زده می شوند و با آن جوش می خورند به طوری که نقاشی در واقع در گچ رنگی است. در دنیای باستان ، و همچنین نوع طرح های تزئینی در نقش برجسته گچ که هنوز هم استفاده می شود ، از گچ نیز به طور گسترده ای برای ایجاد نقش برجسته های بزرگ دیواری برای دیوارها استفاده می شد ، اگرچه تعداد کمی از اینها باقی مانده است .